ترجمه ای آزاد از مقاله ای با عنوان "ما برنامه نویس ها بر جهان حکمرانی می کنیم" نوشته رابرت مارتین، عمو باب

این مطلب برداشتی آزاد است از مقاله ای با عنوان "ما، برنامه نویس ها بر جهان حکمرانی می کنیم" نوشته (رابرت مارتین، عمو باب )

ما بر جهان حکمرانی می کنیم، چرا که ما قوانینی (کدهایی) را می نویسیم که موجب می شوند جهان به حیات خود ادامه دهد. هیچ چیز در جامعه امروزین بدون حضور و تصور نرم افزار ممکن نیست. به راستی هیچ چیز...

زمین می چرخد ، خورشید طلوع می کند ، باران می بارد ، و جزر و مد دریا بدون کمک نرم افزار انجام می شود. اما در جامعه ما ، بدون دخالت نوعی برنامه رایانه ای ، تقریباً هیچ اتفاقی نمی افتد. جهانی را تصور کنید که نرم افزار در آن حضور نداشته باشد. تلفن ها زنگ نخواهند خورد. ماشین ها کار نخواهند کرد. هواپیماها پرواز نخواهند کرد. کشتی ها حرکت نخواهند کرد. چرخ اقتصاد متلاشی خواهد شد و دیگر پولی دست به دست نخواهد شد. برقی تولید نخواهد شد. انسان ها در پیدا کردن مسیر ها درمانده خواهند شد. هیچ موشکی پرتاب نخواهد شد و هیچ بمبی منفجر نخواهد شد. پیشرفت های علمی، رشد و توسعه در همه زمینه ها متوقف خواهد شد و در یک کلام جهان بدون نرم افزار به حالتی بدوی بازخواهد گشت.

ما بر جهان حکمرانی می کنیم در حالی که هنوز این موضوع را درک نکرده ایم. حتی جهان هنوز این موضوع را به تمامی درک نکرده که حیات اش به نرم افزار و مهارت ما گره خورده و به آنها تا سر حد مرگ وابسته شده است. آن ها به زودی خواهند فهمید که چه قدرت مهیب و ترسناکی در دستان ما قرار گرفته و چه مسئولیت های سنگین و مهمی را بر دوش ما گذاشته اند. چیزی نمانده که این حقیقت در تمدن ما طلوع کند که همه چیز در دستان ماست، به راستی همه چیز....

تصور کنید که اگر ما برنامه نویسان متحد شویم چه کارهایی می توانیم انجام دهیم. اگر برنامه نویسان در سراسر جهان تحت یک هدف واحد متحد شوند؛ می توانند شرایط را به سایر جهانیان دیکته کنند. و بقیه جهان چاره ای جز پیروی از آن ندارند.

ما برنامه نویسان اگر بخواهیم ، هیچ نیرویی در سیاره وجود نخواهد داشت که بتواند مانع ما شود. هرکسی که سعی در متوقف کردن ما داشته باشد ، ناگهان متوجه می شود که هیچ یک از تلفن های همراه آنها کار نمی کند ، هیچ یک از پمپ های بنزین آنها پمپاژ نمی کند ، هیچ یک از کارت های اعتباری آنها معتبر نخواهد نبود ، هیچ یک از هواپیماهای جنگنده آنها پرواز نکرد ، هیچ یک از موشک های کروز هدایت نخواهد شد ، همه حساب های بانکی از دسترس خارج خواهد شد ، هیچ یک از صورتحساب های آنها در یک سال پرداخت نخواهد شد ، هیچ ضمانت نامه ای وجود نخواهد داشت و حتی هیچ سابقه ای از تولد آنها موجود نخواهد بود .

شاید فکر کنید من اغراق می کنم؟ اما واقعیت همین است. ما برنامه نویسان در موقعیتی قرار داریم که قدرت عظیمی در دستان ما قرار گرفته و افرادی که به آنها خدمت می کنیم این حقیقت را به خوبی درک نمی کنند. مطمئناً زمانی فرا خواهد رسید تا ما برنامه نویسان تصمیمات خود را بگیریم. ما چه نوع حاکمی می خواهیم باشیم؟

آیا ما این قدرت را در دستان خود نادیده می گیریم ؟ یک گروه بی نظم و مبهم و بی پروا می شویم؟ آیا ما به مسیر غیر قابل توصیفی قدم خواهیم گذاشت که در اثر آن ، وزش باد هرج و مرج ناشی از تصمیات ما تجارت جهانی و دولت ها را به زانو در خواهد آورد ؟ آیا سرانجام روزی میرسد که یکی از ما به اندازه کافی بد باشد یا اشتباه کند تا دنیا از پیامد های تصمیمات او نتواند کمر راست کند؟ روزی قدرتی که در دستان ماست را تشخیص خواهیم داد و تصمیم خواهیم گرفت از آن در راه خیر استفاده کنیم یا از این قدرت در راه شر استفاده خواهیم کرد؟ به هر حال این قدرت در دست ما است و باید مسئولیت آن را بپذیریم.

همراه با هر قدرت عظیمی، مسئولیت سنگینی بر دوش آدمی گزارده می شود. حد و مرز این مسئولیت چیست؟ ما در برابر چه چیز و چگونه مسئول هستیم؟ البته ما هیچگاه صدمه و ضرری عمدی و آگاهانه به جامعه انسانی نخواهیم زد. اما آیا نباید به مانند جامعه پزشکان و باقی اصناف مهم، سوگندنامه ای اخلاقی داشته باشیم که بر سر آن توافق کرده باشیم؟

شاید زمان آن رسیده تا مدیران شرکت ها و کسانی که ما برای آنها کار میکنیم و باقی انسان ها ، این حقیقت بی چون و چرا را بپذیرند که
"ما برنامه نویسان بر جهان حکمرانی میکنیم"